De afgelopen weken leken wel een aaneenschakeling van afspraken, verplichtingen en to-do’s. Het voelde alsof ik voortdurend onderweg was – van zwemles naar voetbalveld, van oudergesprek op school naar een werksessie met mijn team. En eerlijk is eerlijk: dat tempo hakt er soms behoorlijk in.

Thuis was het een continue schakelen tussen moeder zijn en professional zijn. Op werk was het druk met workshops, teamsessies en de dagelijkse beslommeringen die erbij horen als je met technische uitdagingen werkt en samen met anderen steeds naar de beste oplossingen zoekt. Ik hou van mijn werk echt waar, maar soms is het best wel even veel.

En daarom was dit weekend zo welkom. Een adempauze. Geen strak schema, geen race tegen de klok. Ik heb heerlijke wandelingen gemaakt, geluncht in de zon, uit eten geweest, een feestje gevierd van mijn neefje en eindelijk weer wat klusjes in huis opgepakt die al weken op me lagen te wachten. Het voelde alsof ik mezelf weer even terugvond in de rust. Even ademen. Even opladen.

Dat soort weekenden zijn zeldzaam maar zó waardevol. Ze geven me de energie om er weer vol tegenaan te gaan. En dat is maar goed ook, want de nieuwe week staat alweer voor de deur – vol nieuwe afspraken, uitdagingen en kansen.

Soms is het leven gewoon een balanceeract. En soms lukt dat nét iets beter na een goed weekend.