Er zijn van die opmerkingen die je vaker hoort, maar waar je pas echt bij stilstaat als ze blijven hangen. Voor mij was dat: “Je zou een boek moeten schrijven“.

In het begin glimlachte ik erom, wuifde het weg als een mooi compliment. Maar hoe vaker mensen het zeiden, hoe meer het begon te resoneren. Wat als ze gelijk hadden? Wat als mijn ervaringen, mijn inzichten, mijn worstelingen én overwinningen inderdaad iemand anders zouden kunnen raken, troosten of motiveren?

En dus begon ik op een zondag middag in een leuk restaurantje met schrijven. Niet omdat ik dacht dat ik een perfecte schrijver moest zijn, maar omdat ik voelde dat er iets was dat gedeeld moest worden. Het begin was lastig, schrijf je in de verleden tijd of tegenwoordige tijd? Wat deel je wel/niet? Al snel merkte ik dat gewoon alles opschrijven voor nu goed was. En tegelijkertijd ook enorm helend.

Via via kwam ik in aanraking met Nanda Huneman en haar online schrijfcursus “De grote reis om de Oost”. Vol goede moed ben ik daaraan begonnen. Gewoon iedere week een les van ongeveer 1,5 uur doen, voor 45 weken lang. De eerste 4 lessen zitten er inmiddels op en het is leuk en ook fijn om er wekelijks mee bezig te zijn.

Geen idee of mijn boek ooit uitgebracht gaat worden, voor nu moet ik vooral nog heel veel gaan schrijven. Mocht het ooit zover komen dan hoop ik dat ik er in ieder geval één iemand mee kan helpen dan is mijn droom uitgekomen.